Kind van extreemrechts

Schrijfster Tanné Bogaerts imponeerde het jonge volk op 20 januari met een herderlijk schrijven op deze website: kinderen, trap niet in de val van het Vlaams Belang! Voorwaar, een belangwekkend kiesadvies, immers afkomstig van een ervaringsdeskundige opgegroeid in ‘een Vlaams-Belang-milieu’. U weet wel, dat is die demonische partij die eigenlijk opkomt voor het Chinees belang, althans volgens de media die vorige maand dan toch schoorvoetend moesten erkennen dat de klacht tegen Filip Dewinter onontvankelijk verklaard werd wegens ‘ontbreken van concrete feiten en een dossier’ en ’te magere info van de Staats­veiligheid’ (DS 18.01.2024).

Het aanpraten van een schaamtegevoel is een tactiek die pakt, vooral bij beïnvloedbare personen. En dus zeker bij het jonge volk. ‘Je bent een deplorabele nul indien je met het Vlaams Belang sympathiseert’, dat is, in een notendop, de boodschap.

Onder controle

Vlaams Belangers lezen Kiekeboe of Samson en Gert. En ze gaan niet naar theatervoorstellingen van Jan Fabre of Milo Rau. Wat een onvoorstelbare geestelijke armoede. Vlaams Belangers praten niet. Nee, ze ‘brullen’, schrijft mevrouw Bogaerts (Dan brullen ze ‘woke’). Ze schrijft veel. Bijvoorbeeld ook dat ‘zestigplussers haar verteld hebben over oudejaarsrituelen van lang geleden’. Meestal zeggen oudere mensen dan dat het vroeger beter was. Hier is het net omgekeerd: volgens haar informatiebronnen is er vandaag ‘een pak meer onder controle dan in die tijden’.

Ik, 60-plusser, herinner mij alleen dat er toen niet zo streng opgetreden werd tegen dronken chauffeurs, maar voor de rest verliepen de eindejaarsfeesten heel rustig. Molenbeek was een volkse maar rustige wijk, waar ’s nachts geen auto’s in brand gestoken werden en er waren geen burgemeesters die, mocht dit zich voorgedaan hebben, nachtelijke brand­stichting en crimineel vandalisme zouden afgedaan hebben als ‘een feestje onder jongeren’. Er waren toen ook geen moslims die op straat Zweedse supporters doodschoten.

Boeten

Tanné Bogaerts heeft zich tot taak gesteld jong Vlaanderen te bekeren. Een nobele taak. Immers, als kind werden haar ‘blikken vol afgrijzen’ toegeworpen toen zij ‘in de les het beroep van (haar) mama moest opbiechten voor de hele klas’. Haar klasgenoten, de leraars incluis, iedereen verachtte haar. Omdat zij de dochter van een Vlaams Belanger was. De kinderen doen boeten voor de verachtelijkheid der ouders. Laat dat nu net een kenmerk zijn van het Duits nationaalsocialistisch regime: Sippenhaftung. De hele familie doen boeten voor de daden van elk individueel lid. Ironisch toch: dat wat de Gutmenscherei beweert te bestrijden, doet ze zelf.

Volgens mevrouw Bogaerts pleit het Vlaams Belang voor minder van ongeveer alles. Bijvoorbeeld, ‘minder vrouwen aan het werk’. Hoezo ? Werkte haar eigen moeder, zoals Tanné zelf schrijft, dan niet als mandataris? Binnen de partij nog wel. Vreemd toch, een partij die de vrouw aan de haard wil kluisteren en toch vrouwen tewerkstelt. ‘Cognitieve dissonantie’, heet dat in de psychologie.

Minder wetenschap

Wild om zich heen slaand, beweert mevrouw Bogaerts dat het Vlaams Belang pleit voor minder wetenschap. Het benieuwt mij zeer daar enkele voorbeelden van te vernemen. Waarvoor wel voldoende voorbeelden bestaan, is de bestrijding van de wetenschap door twee religies: de islam, die de evolutietheorie verwerpt, en de seculiere woke-religie.

Deze twee woekerplanten hebben zich in de loop der jaren diep genesteld in de kern van onze universiteiten. Waarom werden aan de UGent de lesopdrachten van prof. Johan Braeckman afgebouwd en waarom werd prof. Maarten Boudry weggepest? Waarom mogen aan de Universiteit Antwerpen van rector Van Goethem geen kritische vragen gesteld worden bij de wetenschappelijke fundering van het gebruik van puberteitsremmende hormonen bij kinderen? Het antiverlichtingsdenken, het dogmatisme en de onverdraag­zaamheid van de woke-religie hollen alles uit waar de Vlaamse universiteiten ooit voor stonden. Dàt is minder wetenschap.

Erasmus

Tot besluit, aangezien ze er prat op gaat dat ze Latijn gestudeerd heeft, kan mevrouw Bogaerts misschien eens de Consultatio de bello Turcis inferendo (1530) herlezen. Humanist Erasmus hekelt daarin het gebrek aan solidariteit onder de Europese volkeren:

‘De collectieve verdwazing die zich van de christenheid heeft meester gemaakt blijft voor mij een onuitputtelijke bron van verwondering. (…) Behalve het feit dat wij omwille van de religieuze band tussen ons, hun rampen ook als de onze dienen te beschouwen, bestaat tevens het gevaar dat ze dat in werkelijkheid nog worden ook. Als het bij de buurman brandt, loopt ook jouw huis gevaar, méér nog: is het voor heel de stad vijf voor twaalf! Hulp dient hoe dan ook geboden.’

Maar het blijft aanmodderen en Erasmus besluit:

‘Ik zie daarvoor deze oorzaken: óf we hebben nog steeds geen afstand gedaan van iets wat de ergernis van God heeft opgewekt – en wel dusdanig dat Hij de Turken op ons afstuurde zoals Hij ooit Egypte teisterde met kikkers, luizen en sprinkhanen. Óf, tweede mogelijkheid, we hebben onze hoop op overwinning in eigen kunnen gesteld (…)’

Met dat ‘eigen kunnen’ bedoelt Erasmus ‘elk voor zich’. Maar met ‘elk voor zich’ geraken we er niet. Er is nood aan meer Europa (niet meer EU), meer solidariteit onder Europese volkeren, meer respect voor onszelf, voor wat we zijn en voor de erfenis van onze voorouders. Dat, en niet de koortsdroom van mevrouw Bogaerts, is de boodschap van het Vlaams Belang.